Ik ben ondertussen al meer dan 7 jaar overtuigd minimalist (als je meer wil weten over minimalisme, lees even de blogpost 'wat is minimalisme')
Het denkproces dat eraan vooraf ging, begon vermoedelijk al veel langer terug. Of misschien is het er altijd wel geweest. Al zat het in bepaalde fasen van mijn leven toch erg diep verstopt 😊.
Een eigen stek was voor mij de trigger om helemaal los te gaan in spullen, tot ik grotendeels leefde zoals in een showroom. Perfect gestyled tot in de puntjes maar plezier of gebruik van de spullen had ik niet. Het diende als etalage. Daarachter? Leegte.
Maar zo hoorde het toch? Deed niet iedereen het zo?
Ik was voortdurend bezig met mijn spullen; inkopen, herinrichten, af en toe afwisselen, (re)organiseren, opnieuw naar Ikea om boxen, en… repeat.
Tot het huis tsjokvol zat en ik aan het plafond hing van onrust.
En dan. Geen schokkende gebeurtenis, geen breakdown of wat dan ook. Gewoon.
Op een bepaald moment had ik er genoeg van. Dit kon toch niet de essentie zijn van het leven?
Er moest toch meer zijn?
En toen begon ik op te ruimen.
Iedere doos of zak die ik mijn huis uitdroeg (en believe me, dat zijn er heel wat geweest) gaf me meer focus. Een lichter, beweeglijker gevoel.
Waardoor ik EINDELIJK terug in beweging kwam. Ik kreeg eindelijk tijd en ruimte voor al die zaken die ik eigenlijk écht wilde (dat waren… - spoiler alert! - geen spullen) maar die er precies nooit van kwamen. Ik bleef uitstellen of kwam er gewoon niet toe (druk, weet je wel).
Vandaag zijn ruim 70% van mijn spullen verkocht of weggeschonken. Ik koop weinig en als ik koop, is het grotendeels tweedehands (met een paar uitzonderingen zoals ondergoed en soms schoenen). Daar waar ik in het begin soms echt worstelde om bepaalde stuks weg te doen, overvalt me de drang om vast te houden steeds minder.
Ik zeg bewust ‘minder’ want ja, ook ik trap soms nog eens in de val van de marketing (damn you reclamesector!), ik heb ook nog wel eens een miskoop of geef toe aan een 'folieke' dat ik eigenlijk niet écht nodig heb (en waar ik dan toch weer spijt van krijg).
Minimalisten zijn vooral ook mensen hé, don’t you forget ‘-).
“create a life that feels good on the inside, not one that just looks good on the outside”
Ondertussen evolueer ik nog steeds verder. Naast spullen, minimaliseer ik steeds verder in mijn tijd, mijn focus en mijn entourage. Richting de persoon die ik wil worden, het leven dat ik wil leiden.
Nope, niet per se de ‘beste versie van mezelf’ (jesus, ik wordt al moe van het te lezen 😊) maar eerder de ‘best passende versie bij jezelf’. Groot verschil.
En dat is behoorlijk uitdagend; die ongebruikte pan in de kast lukte nog wel, vastgeroeste gewoontes aanpakken die je geen stap verder naar je doel helpen, vraagt nét iets meer doorzettingsvermogen. Maar he, het zou jammer zijn mocht je levensproject al gerealiseerd zijn op 40, toch?
liefs,
stefanie
Comments