Herinneringen draag je in je… kast? Over het loslaten van emotionele spullen.

Rond 1 november worden we extra op de feiten gedrukt: het leven gaat gepaard met gemis. Het afscheid van een geliefd iemand (een persoon, je huisdier, … ), dat doet pijn.

En die hartzeer kan zich vertalen in krampachtig vasthouden aan (heel veel) materiële spullen.

Soms omdat ze ooit van die persoon waren, maar soms ook helemaal niet. Ons brein doet soms gekke dingen door verdriet.

Die emotionele spullen kunnen een belangrijke rol spelen in het rouwproces. Geef ze daarom het ere-plekje dat ze verdienen.

Maar ook hier geldt, overdaad schaadt. De hele huisraad van je overleden ouder overnemen wanneer je zelf alles hebt, kan extra stress geven. Overal in huis herinnerd worden aan een pijnlijk gemis, geeft misschien net extra verdriet.

Rouw is een heel persoonlijk proces dus blijf vooral voelen wat je zelf nodig hebt en wat je vooruit helpt.

Ik geef je een aantal tips die kunnen helpen om de spullen verbonden aan verlies los te laten, wanneer je er zelf aan toe bent.*

*wanneer ik praat over loslaten heb ik het dus over de spullen verbonden aan de overledene, niet over de herinnering, het gevoel of het rouwen op zich.

#1: Er is een tijd voor alles en voor alles een tijd

Er staat geen termijn op het loslaten van spullen bij rouw. Je kan zoiets niet eisen, verwachten, afdwingen. Niet van jezelf en niet van een ander. Het zal duren zolang als het duurt.

Bruuskeer je om los te laten terwijl je daar nog niet klaar voor bent, dan riskeer je een nieuw trauma. Daar is niemand mee geholpen.

Hou er rekening mee dat het opruimen na overlijden meer dan één ronde zal vragen. Dat is een heel natuurlijk proces. Wat in ronde 1 absoluut bewaard moest worden, kan je in ronde 4 misschien wel gewoon loslaten. Wees mild voor jezelf en respecteer wat wel kan. Maar blijf in beweging.

Verdriet komt in golven. Blijf in je beslissingen om te ontspullen goed voelen of de emotie het overneemt van de ratio, bv. wanneer het je allemaal teveel wordt en je impulsief zou beslissen dat “alles ineens weg moet”. Neem op zo’n emotionele momenten geen definitieve beslissingen. Stokeer bijv. in een doos en bekijk het later opnieuw (en hou je hier aan door het in je agenda te zetten).

#2: Beginnen met ontspullen

Begin ontspullen nooit met de emotionele spullen. Oefen loslaten op spullen die er niet echt toe doen. Je zal je lichter voelen en succes boeken. En het zal steeds makkelijker worden om los te laten. Pas dan ben je klaar om te beslissen over de hart-spullen.

#3: Kies bewust en gevoelsmatig

Kadertjes uit de slaapkamer van mijn grootouders, de enige 'decoratie' in onze eetkamer

Zeker wanneer je heel veel spullen hebt van een dierbare is kiezen noodzakelijk. En nee, dat hoeft geen verlies te zijn. Integendeel.

Door bewust te kiezen voor die typische spullen, waar je onmiddellijk een beeld en gevoel bij krijgt, doe je de herinnering eer aan. Dié koesteren zal je meer steun geven dan een volle doos prullaria in de hoek van de kamer waarvan je niets eens wist dat je dierbare ze had.

#4: (Neg)eer ze (niet)

Betrek de bewust gekozen spullen in je huidige leven, zo hou je ook de herinnering levend. Misschien hangt er een mooi verhaal aan vast, waarover je mensen in je huidige omgeving kan vertellen.

Je kan ze tentoonstellen zoals ik deed met twee kadertjes uit de slaapkamer van mijn grootouders. Ik zie me nog, liggend op de gehaakte sprei van het grote, hoge bed, turend naar de kadertjes terwijl mijn grootmoeder poetste of de was weglegde.

Door ze dagelijks te gebruiken, doorleef je ze. Zo werd het mooi servies van mijn grootouders nu ons servies en drinken we thee met de schattigste lepeltjes.

Of je maakt er iets nieuws van, op jouw maat. Een kussen maken van de oude gordijnen, een bloes pimpen. Wist je dat we met Dbblhngrs (het andere bedrijf waarin ik actief ben) oude knopen en kralen omtoveren tot unieke oorbellen. Zo werd de ketting die ik bij mijn oma vond maar nooit kon dragen (wegens te klein), twee leuke paartjes waar ik erg van geniet.

#5: Begrenzen

Vind je kiezen moeilijk, begrens. Kies een mooie doos, koffer, … en kies in functie van de ruimte die je hebt. Maak er een mooie herinneringendoos van die je op een centrale plaats in huis zet. Zo kan je de doos op moeilijke momenten makkelijk doornemen.

Heb je zelf geen ruimte om ermee aan de slag te gaan, er bestaan heel wat kant en klare oplossingen bijv. bij Studio Jitske (NL) waar je zelfs het ontwerp van de rouwkaart kan gebruiken als front. Moeite om iets te vinden? Kijk zeker ook eens onder geboorteartikelen bijv. bij HUUTA of de grote ketens zoals Bol.

#6: Schenk weg

Overweeg om bepaalde spullen weg te schenken aan een goed doel. Dat de spullen op die manier kunnen verder leven bij iemand die er oprecht nood en dankbaarheid voor geeft, biedt misschien troost.

#7: Het is ok

Het is ok om materiële zaken los te laten. De herinneringen zitten in je hoofd en hart en hoewel spullen je kunnen helpen om bepaalde herinneringen op te roepen, doen ze dat lang niet allemaal. De spullen loslaten zegt niets over je rouwproces en al helemaal niet over je liefde voor de overledene. Valt het rouwen je (té) zwaar, praat erover met iemand in je omgeving of zoek hulp bij een professional.

Wil je trouwens vermijden dat mensen na je overlijden, je dierbaarste bezit (en je grootste rommel) moeten gaan opruimen? Margareta Magnusson schreef een boek over wat ze in het Zweeds döstädning noemen, in het Engels death cleaning; zelf beginnen met opruimen op het einde (en bij voorkeur vroeger) van je leven. In De Zweedse edele kunst van het opruimen toont Margareta de vele voordelen zowel voor de mensen die achterblijven (en die de last van opruimen niet hoeven door te maken tijdens een emotioneel zware periode) maar ook voor de persoon in kwestie (die de kans krijgt herinneringen te herbeleven en meer rust zal ervaren). Je leest meer in dit artikel van NBC News BETTER.

En met de vakantie kan je er meteen invliegen! Check zeker ook de blog Maak van je huis een happy place! 6 tips om te starten met opruimen en ontspullen of Wees tien belemmerende gedachten om te ontspullen te slim af.

Knuffels,

Stefanie