.png)
Af en toe komt er een moment waarop ik een nieuwe bestemming zoek voor mijn spullen.
Zo las ik onlangs het nieuwe boek van Steven Vromman, alias Low Impact Man: Amor Mundi.
Ik heb er van genoten! En hoewel het boek best confronterend is, en bij momenten toch zó herkenbaar, was het vooral meeslepend en tot de verbeelding sprekend. En daarom geef ik het graag terug door aan iemand die er wat mee is.
Dan komt al snel de vraag: "wil jij dat hebben?"
Maar andersom krijg ik die vraag zelf ook best vaak, zeker omdat mensen ondertussen weten dat ik grotendeels tweedehands 'koop'. Ik lijk dus een makkelijke afzetmarkt :-).
Maar, heb ik die spullen altijd écht nodig? En wil ik ze ook? Soms krijg ik die 'nee, dank je' precies niet over mijn lippen (of bezwijk ik uiteindelijk wanneer de vraag een derde keer komt)...
Komen er bij jou op die manier ook wel eens spullen je huis in? Lees in de volgende tips hoe je het ontvangen en geven de baas blijft!
Ben ik degene die ontvangt?
# tip 1: koop tijd.
Ik vraag of ik het spul even mag bekijken en er even over mag nadenken. Zo koop ik voor mezelf wat tijd. De kans is immers groot dat die eerste euforie (ik wil het!) even snel gaat liggen als ze gekomen is. Ik koppel er wel een deadline aan zodat ik de nodige druk zet voor mezelf (eeuwige twijfelaar!) maar de gever ook niet eindeloos laat wachten. Die wil immers vaak zo snel mogelijk van zijn spullen af.
#tip 2: stel vragen
Vragen die me helpen:
zou ik er ook voor betalen mocht ik het in de winkel zien?
stond het al op mijn wishlist voor ik de vraag kreeg?
heb ik er onmiddellijk een bestemming voor (of moet ik die nog zoeken of creëren?)
3 x een nee? Dan is het antwoord duidelijk!
# tip 3: durf kiezen
Hoe leuk, mooi, nuttig het gepresenteerde spul ook is, als het niet op m'n ultieme wish list staat, neem ik het niet. Durven kiezen voor wat ik wil en zo! De gemakkelijkheidsoplossing (het wordt zomaar aangeboden) weegt niet op tegen het geluk van een zelfgekozen en bewuste 'aankoop'.
#tip 4: zet de vraag uit je hoofd en kom er niet meer op terug
Is de beslissing gemaakt?
Dan bedank ik de persoon voor de vraag; wat een heerlijk gevoel als mensen je een plezier willen doen!
Ik probeer mijn antwoord altijd klaar en duidelijk aan te geven. Soms licht ik de reden toe maar eigenlijk hoeft dat niet. Nee is uiteindelijk nee. En ik wil de eerder "aandringende types" (je kent ze wel, hihi) geen extra munitie geven om me alsnog te overtuigen :-). Want dan sla ik zo weer aan het twijfelen!
En hop, verder met de orde van de dag! Een uurtje later denk ik vaak al niet meer aan wat eerder zo "begeerlijk" leek.
Het is niet jouw verantwoordelijkheid om andermans rommel weg te werken. Je bent geen containerpark.
Ben ik degene die geeft?
Iets wegdoen wat niet meer tot nut is? Prima toch?! Loslaten is soms moeilijk maar ik voel me er niet meer schuldig over. Loslaten is eigenlijk een heel gezonde reactie. Het laat me toe om verder te gaan.
En het geven op zich zorgt voor een goed gevoel.
#tip 1: geef tijd en ruimte
Ik dump m'n spullen niet zomaar ongevraagd bij anderen, bv. door het bij een bezoek gewoon in huis te droppen. Ik vermijd emotionele chantage bv. jij neemt het toch wel van me over, het is zo mooi (ook al vind ik het soms écht nog mooi :-) ). Nee, moffel het ook niet via de kinderen andermans huis in.
Not done.
Ik vraag het vooraf en laat tijd om erover na te denken en ruimte om nee te zeggen.
# tip 2: stel vragen
Ik vraag vrij direct of de ander er iets aan heeft. Ik hoop met zo'n open vraag het denken bij de ander in gang te zetten, maar het tegelijk geen richting in te duwen. Of nog beter, ik vraag hen of er nog iets is dat ze ontbreken of waar ik hen een plezier mee kan doen.
Ik match hun antwoorden nadien met mijn aanbod. Zo weet ik meteen of ze het écht graag willen.
#tip 3: wat niet weet, niet deert
Sommige mensen moet je echt beschermen tegen zichzelf. Zie ik al een overdaad aan spullen, vermoed ik dat ze mijn spullen eigenlijk niet zullen gebruiken (omdat ze die gewoontes niet hebben bv. wandelschoenen voor iemand die nooit wandelt), dan stel ik het ook niet voor.
Niemand heeft iets aan ongebruikte spullen.
Ja, de kans bestaat dat er een wens of voornemen is waar ik niks vanaf weet: tip 2 zal het me leren.
May the joy that you give to others,
be the joy that comes back to you.
# tip 4: durf kiezen
Het is mijn spul, dus ik kies waar ik het aanbied.
Ik kan het ook naar de kringwinkel brengen waar het kan gekocht worden door iemand die er echt naar op zoek was. En ik steun er op die manier ook sociale tewerkstelling mee (win, win, win!).
Ik kies ook steeds vaker voor een plaats waarvan ik zeker ben dat het (goed) zal gebruikt worden bv. een goed doel. Dat neemt iets meer tijd in beslag maar de voldoening van het geven is des te groter.
Zelf ook wel wat spullen te herbestemmen? Neem zeker een kijkje op: waarkanikmetmijnspullenterecht.be
Voila, dit deeltje van de instroom is alvast onder controle!
Nu is het aan jullie!
groetjes,
Stefanie
.png)